|
تا مهدی....
مهدویت,اسلام شناسی,دشمن شناسی
یک شنبه 28 اسفند 1390برچسب:, :: 11:20 :: نويسنده : سید علیرضا موسوی
قرآن در زمینه مسائل علمی تجربی پیش بینی ها و اشاراتی دارد و مخصوصاً توجه به آراء موجود فلاسفه و دانشمندان در آن زمان، این پیش بینی ها بسیار ارزنده و قابل توجه است، و خود یک نوع معجزه محسوب میشود و ما اکنون نمونه هایی از این آیات علمی را در زمینه های مختلف از نظر می گذرانیم …
…
الف – در زمینه خلقت جهان
أَ وَ لَمْ یَرَ الَّذِینَ کَفَرُوا أَنَّ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ کانَتا رَتْقاً فَفَتَقْناهُما (انبیاء – ۳۰)
آیا کافران ندیدند که آسمانها و زمین به هم پیوسته بودند، و ما آنها را از یکدیگر جدا ساختیم
شاید بتوان از این آیه استفاده کرد که روزگاری تمام کرات آسمانی به صورت توده ای بهم پیوسته بوده اند و رفته رفته بدینگونه در آمده اند و مخصوصاً با توجه به آیه دیگری که ذیلا ذکر می شود این مطلب روشن تر می شود.
ثُمَّ اسْتَوى إِلَى السَّماءِ وَ هِىَ دُخانٌ فَقالَ لَها وَ لِلْأَرْضِ ائْتِیا طَوْعاً أَوْ کَرْهاً قالَتا أَتَیْنا طائِعِینَ (فصلت – ۱۱)
سپس به آفرینش آسمان پرداخت، در حالى که بصورت دود بود; به آن و به زمین دستور داد: «به وجود آیید، (و شکل گیرید) خواه از روى اطاعت و خواه اکراه!» آنها گفتند: «ما از روى طاعت آمدیم.»
ممکن است کلمه ” دخان ” اشاره به همان توده عظیم و گاز های پراکنده باشد که گویا در ابتدا بدان صورت بوده است.[۱]
ب- ارتباط کرات آسمانی
أَللهُ الَّذِی رَفَعَ السَّمَاوَاتِ بِغَیْرِ عَمَدٍ تَرَوْنَهَا(رعد – ۲)
خدا همان کسى است که آسمانها را، بدون ستونهایى که بتوانید آنها را ببینید، برافراشت،
ممکن است از این آیه استقاده کنیم که کرات آسمانی بوسیله نیروئی نامرئی به یکدیگر مرتبط هستند و این همان نیروی جاذبه عمومی به انضمام نیروی گریز از مرکز است.
ج- موجودات جاندار در کرات دیگر
وَ مِنْ آیاتِهِ خَلْقُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ ما بَثَّ فِیهِما مِنْ دابَّةٍ وَ هُوَ عَلى جَمْعِهِمْ إِذا یَشاءُ قَدِیرٌ (شوری – ۲۹)
و از آیات اوست آفرینش آسمانها و زمین و آنچه از جنبندگان در آنها منتشر نموده; و او هرگاه بخواهد بر گردآورى آنها تواناست.
بی شک این آیه به وجود جنبندگانی در برخی کرات آسمانی اشاره دارد و ممکن است بعضی از ذیل آیه استفاده کنند که روزی هم ساکنین کره زمین با جانداران آسمانی نزدیک می شوند و گرد هم می آیند. و شاید هم این اجتماع مربوط به روز رستاخیز باشد، یعنی خدائی که جانداران را پراکنده ساخته ، روزی می تواند آنها را زنده و گرد هم جمع کند.
د- حرکت زمین
أَ لَمْ نَجْعَلِ الْأَرْضَ مِهاداً (نبأ – ۶)
آیا زمین را (همچون گهواره ای) محل آرامش (شما) قرار ندادیم؟!
شاید از تعبیر « مهاد » که به معنی گهواره و جای آرایش است ، بتوان نتیجه گرفت ، همانگونه که گهواره حرکت می کند و با وجود این محیط آرام برای استراحت کودک به وجود می آورد، به همین گونه زمین در حال حرکت است. اما برای مردمی که بر روی زمین زندگی می کنند بسیار آرام و آسوده به نظر می رسد و در آیه دیگری چنین می خوانیم :
وَ تَرَى الْجِبالَ تَحْسَبُها جامِدَةً وَ هِیَ تَمُرُّ مَرَّ السَّحابِ صُنْعَ اللهِ الَّذِی أَتْقَنَ کُلَّ شَیْءٍ إِنَّهُ خَبِیرٌ بِما تَفْعَلُونَ (نمل – ۸۸)
کوهها را مى بینى، و آنها را ساکن و بى حرکت مى پندارى، در حالى که مانند ابرها در حرکتند; این صنع و آفرینش خداوندى است که همه چیز را متقن و استوار آفریده; به یقین او از کارهایى که شما انجام مى دهید آگاه است.
اگر ایه صرفاً مربوط به رستاخیز نباشد ، از آن استفاده میکنیم که کوههای خاموش و آرام با سرعت سرسام آوری حرکت می کنند ، اما این حرکت به نظر ما نمی آید. و پیدا است که سرعت ابر ، اشاره به سرعت زیاد زمین است، همانگونه که می گوییم فلانی مثل باد حرکت می کرد.
ه- تسخیر فضا
بعضی می خواهند از آیاتی نظیر :
سَخَّرَ الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ (رعد – ۲)
خورشید و ماه را مسخّر ساخت،
استفاده تسخیر فضا کنند ، اما شاید مقصود همان بهره برداری است که مردم از نور و حرارت خورشید می کنند و حیات آن و جانداران و گیاهان بسته بدان است. و نیز در آیه زیر دقت کنید.
إِنِ اسْتَطَعْتُمْ أَنْ تَنْفُذُوا مِنْ أَقْطارِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ فَانْفُذُوا لاتَنْفُذُونَ إِلّا بِسُلْطانٍ ( رحمن – ۳۳)
اگر مى توانید از مرزهاى آسمانها و زمین بگذرید، پس بگذرید، ولى هرگز نمى توانید، مگر با نیرویى (فوق العاده).
ممکن است این قدرت و تسلط ، قدرت و سلطه علم باشد و منظور آن باشد که نمی توانید از محیط خود خارج شوید، جز با قدرت شگفت انگیز علم. البته این احتمالی است که بعضی در معنی آیه داده اند.
و- آفرینش آدمی :
یا أَیُّهَا النّاسُ إِنّا خَلَقْناکُمْ مِنْ ذَکَرٍ وَ أُنْثى (حجرات – ۱۳)
اى مردم! ما شما را از یک مرد و زن آفریدیم
از این آیه نتیجه می گیریم که نوعاً نطفه مرد و زن هردو در تکوین طفل مؤثر است و این برخلاف نظریه ای است که قبلا بوده و صرفاً نطفه مرد را در تکوین جنین مؤثر می دانستند و رحم مادر را تنها محیط رشد کودک می شناختند.
خَلَقَ الْإِنْسانَ مِنْ عَلَقٍ (علق – ۲)
و انسان را از خون بسته اى خلق کرد.
یکی از معانی کلمه ” علق ” خون بسته است. و در این صورت اشاره به یکی از مراحل تکامل جنین است. وقتی در اثر تکثیر سلول های نطفه رفته رفته بصورت لخته ای خون در می آید. همانطوری که در آیات دیگری سیر تدریجی نطفه را به علقه و مضغه و غیره بیان فرموده است.
معنای دیگر ” علق ” کرمی است شبیه به زالو، و در هر حال حیوان ریز و درازی که دارای دم باشد در این ترجمه ممکن است استفاده شود که علق اشاره به ” اسپرماتوزوئید ” است که همان سلول نطفه ای نر است که زیر میکروسکوپ شکلی شبیه به یک کرم دارد.
ز – نر و ماده گیاهان :
سُبْحانَ الَّذِی خَلَقَ الْأَزْواجَ کُلَّها مِمّا تُنْبِتُ الْأَرْضُ وَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ وَ مِمّا لایَعْلَمُونَ (یس – ۳۶)
منزّه است کسى که تمام زوجها را آفرید، از آنچه زمین مى رویاند، و از خودشان، و از آنچه نمى دانند.
کاملاً روشن است که این آیه بر جفت داشتن گیاهان دلالت دارد. و نیز از ذیل آیه که جفت داشتن را درمورد چیز هایی که خبر ندارد بیان می کند، چه بسا بتوانیم نیروی مثبت و منفی برق و نیز محیط میکرب یا ویروس ها و نیز اجزای اتم را استفاده کنیم…
وَ أَرْسَلْنَا الرِّیاحَ لَواقِحَ فَأَنْزَلْنا مِنَ السَّماءِ ماءً فَأَسْقَیْناکُمُوهُ وَ ما أَنْتُمْ لَهُ بِخازِنِینَ (حجر – ۲۲)
ما بادها را براى بارور ساختن (ابرها) فرستادیم; و از آسمان آبى نازل کردیم، و شما را با آن سیراب ساختیم; در حالى که شما توانایى حفظ و نگهدارى آن را نداشتید.
در آیه موضوع تلقیح گیاهان بوسیله باد به روشنی بیان شده ات و ضمناً مسئله نر و ماده داشتن گیاهان نیز استفاده می شود، چون تلقیح در مورد آبستنی ماده از نر صورت میگیرد.
ح- تصاعد گازها و فرود آمدن شنها و احجار کیهانی:
یَعْلَمُ ما یَلِجُ فِى الْأَرْضِ وَ ما یَخْرُجُ مِنْها وَ ما یَنْزِلُ مِنَ السَّماءِ وَ ما یَعْرُجُ فِیها وَ هُوَ الرَّحِیمُ الْغَفُورُ (سباء – ۲)
آنچه در زمین داخل مى شود و آنچه را ازآن برمى آید مى داند، و (همچنین) آنچه از آسمان نازل مى شود و آنچه بر آن بالا مى رود; و او مهربان و آمرزنده است.
از چیز هایی که به زمین شنها و گرد و غبار اجرام کیهانی است که گویا همه روزه به طور متوسط در حدود ۳۰۰۰ تن فرو می ریزد و دائماً وزن زمین سنگین تر میشود.در مقابل گاز هایی از زمین متصاعد می شود ، از جمله گاز هیدروژن است که بسیار سبک است و بالاتر از هوا در ارتفاعات زیاد قرار میگیرد.
ط- مسئله تکامل جانداران:
وَ اللهُ خَلَقَ کُلَّ دَابَّةٍ مِنْ ماءٍ فَمِنْهُمْ مَنْ یَمْشِی عَلى بَطْنِهِ وَ مِنْهُمْ مَنْ یَمْشِی عَلى رِجْلَیْنِ وَ مِنْهُمْ مَنْ یَمْشِی عَلى أَرْبَعٍ(نور – ۴۵)
و خداوند هر جنبنده اى را ازآبى آفرید; گروهى از آنها بر شکم خود راه مى روند، و گروهى بر دو پاى خود، و گروهى بر چهارپا راه مى روند;
در این آیه بحث طولانی لازم است. و خلاصه اش این است که اگر مقصود آن باشد که جانداران ابتدا از آب پدیدار گشتند و سپس بین موجودات ریز آبی حیوانات دیگری پیدا شدند
از جمله خزندگان و سپس از بین خزندگان انواع دیگری پیدا شدند که دست و پا داشتند.
و بدین ترتیب رابطه جانداران با یکدیگر را میتوان استفاده کرد… و از آن به بحث دقیق تکامل انواع رسید.
اینها نمونه بسیار اندکی بود از صد ها آیه که در زمینه علوم و دانش های مختلف در قرآن آمده است وگرنه آیات فراوانی در زمینه مسائلی از قبیل باد و باران ، موقعیت کوه ها ، حرکت کرات آسمانی ، برق ق میکرب و صدها مسئله دیگر در قرآن وجود دارد و در این باره کتاب های متعددی نوشته شده است و جا دارد که تحقیقات بیشتری در این زمینه صورت گیرد.
نکته قابل توجه که در عنایت به آن در خاتمه این بحث لازم به نظر میرسد که در قرآن کریم و سنت پیامبر اکرم و پیشوایان اسلام بسیاری از مثل ها آمده است ، در این امثال گاه پدیده ای کیهانی یا شرح حرکات خورشید و ماه و ستارگان و یا صحنه ای از کتاب عجیب خلقت را بیان می کند با اینکه این مثل ها برای منظور دیگری ذکر شده و مقصود از آن ، آموزش خود آن امثال نمی باشد ، عموماً با آخرین نظریات علمی تطبیق می نماید و به هیچ وجه افکاری را که در زمان نزول قرآن و بعد از آن مورد قبول داشمندان بوده است نقل نمی کند و بطور خلاصه فرهنگ عصر قرآن ، به هیچ وجه قرآن و سنت را تحت تأثیر خود قرار نداده است و این خود بهترین شاهد بر الهی بودن در قرآن است و اثبات می کند که آورنده قرآن، بشری که از منابع فرهنگی زمان خود مطلبی را آموخته باشد نمی باشد.
اکنون به چند مثال توجه کنید:
در سوره یاسین آیه ۴۰ میخوانیم:
لَا الشَّمْسُ یَنْبَغِی لَها أَنْ تُدْرِکَ الْقَمَرَ وَ لَا الَّیْلُ سابِقُ النَّهارِ وَ کُلٌّ فِی فَلَکٍ یَسْبَحُونَ (یس – ۴۰)
نه خورشید راسزاست که به ماه رسد، و نه شب بر روز پیشى مى گیرد; و هر یک در مسیر خود شناورند.
در آیه روز، نخست شمرده شده است و این ظاهراً با نظری علمی خلقت زمین کاملاً تطبیق می کند زیرا طبق فرضیه لاپلاس زمین مشتعل که از خورشید جدا شد شبی نمی تواند داشته باشد بلکه در حال روشن و روز محسوب میشود و چون سرد و خاموش شد روز و شب پدید آمد.
از طرف دیگر این عبارت که خورشید و ماه در مسیر و مدار خود شناورند کاملاً با هیئت بطلمیوس که معتقد به سیر فلک و سیر خورشید و ماه با فلک های آن ها بوده است مباینت دارد ، در حالیکه هیئت بطلمیوس جزئی از فرهنگ عمومی و رایج زمان قرآن بوده است.
و در سوره انعام آیه ۱۲۵ میخوانیم :
فَمَنْ یُرِدِ اللهُ أَنْ یَهْدِیَهُ یَشْرَحْ صَدْرَهُ لِلْإِسْلامِ وَ مَنْ یُرِدْ أَنْ یُضِلَّهُ یَجْعَلْ صَدْرَهُ ضَیِّقاً حَرَجاً کَأَنَّما یَصَّعَّدُ فِی السَّماءِ (انعام – ۱۲۵)
آن کس را که خدا بخواهد هدایت کند، سینه اش را براى (پذیرش) اسلام، گشاده مى سازد; و آن کس را که (بخاطر اعمال خلافش) بخواهد گمراه سازد، سینه اش را آنچنان تنگ مى کند که گویا مى خواهد به آسمان بالا برود
این مثال زیبا که علم بخوبی آنرا نشان می دهد ، جالب توجه است :
امروز با آزمایش های مکرر ثابت شده که انسان هرچه به آسمان بالا رود بر اثر رقیق شدن هوا و کمبود اکسیژن دچار خفقان و تنگی نفس می شود و این تشبیه یکی از معجزات علمی قرآن مجید است که در مثال خود از این موضوع استفاده نموده است، در حالیکه این حقیقت برای بشر آن روز کشف نشده بود!
و نیز در سوره والذاریات آیه ۴۷ چنین میخوانیم :
وَ السَّماءَ بَنَیْناها بِأَیْدٍ وَ إِنّا لَمُوسِعُونَ (ذاریات – ۴۷)
و ما آسمان را با قدرت بنا کردیم، و همواره آن را وسعت مى بخشیم.
از این آیه کاملاً استفاده می شود که فضا دائماً در حال توسعه است و این حقیقت را جز در این اواخر که دانشمند ریاضی دان بلژیکی « لومتر » نظریه توسعه جهان و ازدیام اجرام آسمانی را اضهار کرده و مورد قبول قرار گرفت، کسی نمی دانست.
نویسنده : عباسعلی سرفرازی
نظرات شما عزیزان:
درباره وبلاگ تو این وبلاگ قصد دارم یه قدم خیلی کوچیک در مسیر مهدویت بردارم آخرین مطالب نويسندگان
|
||
 |
آمار
وب سایت: